face

US /feɪs/
UK /feɪs/
"face" picture
1.

หน้า

the front part of a person's head from the forehead to the chin, or the front part of an animal's head

:
•
She washed her face with cold water.
เธอใช้ล้างหน้าด้วยน้ำเย็น
•
The dog licked my face.
สุนัขเลียหน้าฉัน
:
countenancevisagemugphysiognomy
2.

หน้าปัด, ด้าน

the most important or main side of something

:
•
The clock has a clear face.
นาฬิกามีหน้าปัดที่ชัดเจน
•
The north face of the mountain was covered in snow.
ด้านเหนือของภูเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะ
:
surfacefrontsidedial
1.

เผชิญหน้า, รับมือ

to confront or deal with (a difficult situation or person)

:
•
You need to face your fears.
คุณต้องเผชิญหน้ากับความกลัวของคุณ
•
We have to face the consequences of our actions.
เราต้องเผชิญหน้ากับผลที่ตามมาจากการกระทำของเรา
:
confrontmeetencounterdeal withtackle
2.

หันหน้า, หันไปทาง

to have the front or main side in a particular direction

:
•
The house faces south.
บ้านหันหน้าไปทางทิศใต้
•
She turned to face the audience.
เธอหันไปเผชิญหน้ากับผู้ชม
:
orientpointturn tolook out on
:
face-to-facefacingin the face ofon the face of itface powderface maskface up to