bludgeon

US /ˈblʌdʒ.ən/
UK /ˈblʌdʒ.ən/
"bludgeon" picture
1.

กระบอง, ไม้ท่อน

a thick stick with a heavy end, used as a weapon

:
•
The attacker wielded a heavy bludgeon.
ผู้โจมตีใช้กระบองหนัก
•
He was struck with a bludgeon during the robbery.
เขาถูกตีด้วยกระบองระหว่างการปล้น
:
clubcudgelbattruncheoncosh
1.

ทุบตี, ตีด้วยกระบอง

to hit someone or something with a heavy object

:
•
He threatened to bludgeon anyone who tried to stop him.
เขาขู่ว่าจะทุบตีใครก็ตามที่พยายามหยุดเขา
•
The police had to bludgeon their way through the crowd.
ตำรวจต้องฝ่าฟันฝูงชนไป
:
clubbeatstrikebatterthrash
2.

บีบบังคับ, บังคับ

to force someone to do something, especially by using strong arguments or threats

:
•
They tried to bludgeon him into accepting the deal.
พวกเขาพยายามบีบบังคับให้เขายอมรับข้อตกลง
•
The government was accused of trying to bludgeon the public into submission.
รัฐบาลถูกกล่าวหาว่าพยายามบีบบังคับประชาชนให้ยอมจำนน
:
coercecompelforcepressurebrowbeat