tincture
US /ˈtɪŋk.tʃɚ/
UK /ˈtɪŋk.tʃɚ/
1.
nalewka
a medicine made by dissolving a drug in alcohol
:
•
The pharmacist prepared a tincture of iodine for the wound.
Farmaceuta przygotował nalewkę jodu na ranę.
•
She took a few drops of herbal tincture to help her sleep.
Wzięła kilka kropli ziołowej nalewki, żeby pomóc sobie zasnąć.
2.
nutka, ślad, domieszka
a slight trace of something
:
•
His voice had a tincture of sadness.
W jego głosie była nutka smutku.
•
The painting had a faint tincture of blue.
Obraz miał delikatną domieszkę błękitu.
1.
zabawiać, barwić, nadawać odcień
to tinge or imbue with a slight amount of something
:
•
The artist tinctured the canvas with a subtle yellow hue.
Artysta zabawił płótno subtelnym odcieniem żółci.
•
His speech was tinctured with a sense of irony.
Jego przemówienie było zabawione nutą ironii.