mute
US /mjuːt/
UK /mjuːt/

1.
niemy, milczący
refraining from speech or temporarily speechless
:
•
He remained mute after the shocking news.
Pozostał niemy po szokującej wiadomości.
•
The witness was struck mute by fear.
Świadek oniemiał z przerażenia.
2.
niemy
unable to speak, typically as a result of a congenital defect or illness
:
•
She was born mute and communicated through sign language.
Urodziła się niema i komunikowała się za pomocą języka migowego.
•
The accident left him permanently mute.
Wypadek pozostawił go trwale niemego.
1.
niemy
a person who is unable to speak
:
•
The old man, a lifelong mute, communicated with his eyes.
Starszy mężczyzna, przez całe życie niemy, komunikował się wzrokiem.
•
She learned sign language to speak with her mute brother.
Nauczyła się języka migowego, żeby rozmawiać ze swoim niemym bratem.
1.