fear
US /fɪr/
UK /fɪr/
1.
strach, obawa
an unpleasant emotion caused by the threat of danger, pain, or harm
:
•
She felt a sudden surge of fear when she heard the strange noise.
Poczuła nagły przypływ strachu, gdy usłyszała dziwny hałas.
•
His greatest fear is losing his family.
Jego największym strachem jest utrata rodziny.
2.
bojaźń, szacunek
a feeling of respect and wonder for something powerful or sacred
:
•
They lived in fear of God.
Żyli w bojaźni Bożej.
•
The ancient people held the mountains in great fear.
Starożytni ludzie darzyli góry wielkim szacunkiem.
1.
bać się, obawiać się
be afraid of (someone or something) as likely to be dangerous, painful, or harmful
:
•
I fear spiders.
Boję się pająków.
•
She feared for her life.
Bała się o swoje życie.
2.
obawiać się, martwić się o
feel anxiety or apprehension on behalf of
:
•
I fear for his safety.
Obawiam się o jego bezpieczeństwo.
•
She feared that the news would upset him.
Obawiała się, że wiadomość go zdenerwuje.