brave
US /breɪv/
UK /breɪv/
1.
odważny, dzielny
ready to face and endure danger or pain; showing courage.
:
•
The brave firefighter rescued the child from the burning building.
Odważny strażak uratował dziecko z płonącego budynku.
•
It was a brave decision to leave her job and start her own business.
To była odważna decyzja, by rzucić pracę i założyć własny biznes.
1.
stawić czoła, przeciwstawić się
endure or face (unpleasant conditions or behavior) without showing fear.
:
•
She had to brave the storm to get home.
Musiała stawić czoła burzy, żeby wrócić do domu.
•
He decided to brave the cold and go for a run.
Postanowił stawić czoła zimnu i pójść pobiegać.