confront
US /kənˈfrʌnt/
UK /kənˈfrʌnt/
1.
konfrontować, stawić czoła
meet (someone) face to face with hostile or argumentative intent
:
•
She decided to confront her accuser in court.
Postanowiła skonfrontować się ze swoim oskarżycielem w sądzie.
•
He had to confront his fears to overcome them.
Musiał stawić czoła swoim lękom, aby je pokonać.
2.
konfrontować, przedstawić
present (a difficulty, problem, or accusation) to someone for consideration or action
:
•
The police decided to confront him with the evidence.
Policja postanowiła skonfrontować go z dowodami.
•
The report confronts us with the harsh realities of climate change.
Raport konfrontuje nas z surowymi realiami zmian klimatycznych.