disown
US /dɪˈsoʊn/
UK /dɪˈsoʊn/
1.
odciąć się od, wyprzeć się
deny the ownership of or responsibility for
:
•
The company tried to disown the controversial statement made by its former CEO.
Firma próbowała odciąć się od kontrowersyjnego oświadczenia złożonego przez jej byłego prezesa.
•
He was forced to disown his earlier comments after public backlash.
Został zmuszony do odcięcia się od swoich wcześniejszych komentarzy po publicznym sprzeciwie.
2.
wydziedziczyć, odciąć się od
refuse to have any further connection with
:
•
Her family threatened to disown her if she married outside their religion.
Jej rodzina zagroziła, że ją wydziedziczy, jeśli wyjdzie za mąż poza ich religią.
•
After the scandal, many of his former allies began to disown him.
Po skandalu wielu jego dawnych sojuszników zaczęło się go wypierać.