charter
US /ˈtʃɑːr.t̬ɚ/
UK /ˈtʃɑːr.t̬ɚ/

1.
przywilej, karta, statut
a written grant by the sovereign or legislative power of a country, by which a body such as a borough, company, or university is created or its rights and privileges defined
:
•
The city received its royal charter in 1205.
Miasto otrzymało swój królewski przywilej w 1205 roku.
•
The company operates under a new corporate charter.
Firma działa na podstawie nowego statutu korporacyjnego.
1.
nadać przywilej, powołać
to grant a charter to (a city, company, college, etc.)
:
•
The king decided to charter the new university.
Król postanowił nadać przywilej nowemu uniwersytetowi.
•
The organization was chartered to promote human rights.
Organizacja została powołana do promowania praw człowieka.