warrant
US /ˈwɔːr.ənt/
UK /ˈwɔːr.ənt/
1.
nakaz, upoważnienie
a document issued by a legal or government official authorizing the police or another body to make an arrest, search premises, or carry out some other action relating to the administration of justice
:
•
The judge issued a search warrant for the suspect's home.
Sędzia wydał nakaz przeszukania domu podejrzanego.
•
They obtained an arrest warrant for the fugitive.
Uzyskali nakaz aresztowania zbiega.
2.
gwarancja, rękojmia
a guarantee or assurance, typically provided in writing, that a product or service will meet certain standards or be repaired/replaced if defective
:
•
The new car comes with a three-year warranty.
Nowy samochód objęty jest trzyletnią gwarancją.
•
Keep your receipt as proof of warranty.
Zachowaj paragon jako dowód gwarancji.
1.
usprawiedliwiać, uzasadniać
justify or necessitate (a course of action)
:
•
His rude behavior did not warrant such a harsh response.
Jego niegrzeczne zachowanie nie usprawiedliwiało tak ostrej reakcji.
•
The situation is serious enough to warrant immediate action.
Sytuacja jest na tyle poważna, że uzasadnia natychmiastowe działanie.