privilege
US /ˈprɪv.əl.ɪdʒ/
UK /ˈprɪv.əl.ɪdʒ/
1.
przywilej, uprawnienie
a special right, advantage, or immunity granted or available only to a particular person or group.
:
•
Education should be a right, not a privilege.
Edukacja powinna być prawem, a nie przywilejem.
•
It's a great privilege to work with such talented people.
To wielki przywilej pracować z tak utalentowanymi ludźmi.
1.
uprzywilejować, faworyzować
grant a privilege to.
:
•
The law does not privilege one group over another.
Prawo nie uprzywilejowuje jednej grupy nad drugą.
•
Certain professions are privileged under the new tax code.
Niektóre zawody są uprzywilejowane na mocy nowego kodeksu podatkowego.