beggar
US /ˈbeɡ.ɚ/
UK /ˈbeɡ.ɚ/
1.
żebrak
a person, typically a homeless one, who lives by asking for money or food
:
•
The old beggar sat by the roadside, asking for alms.
Stary żebrak siedział przy drodze, prosząc o jałmużnę.
•
He gave some change to the beggar.
Dał trochę drobnych żebrakowi.
1.
zrujnować, doprowadzić do nędzy
reduce (someone) to poverty
:
•
The war had beggared the entire nation.
Wojna zrujnowała cały naród.
•
His extravagant lifestyle will soon beggar him.
Jego ekstrawagancki styl życia wkrótce go zrujnuje.