upbringing
US /ˈʌpˌbrɪŋ.ɪŋ/
UK /ˈʌpˌbrɪŋ.ɪŋ/
1.
opvoeding
the treatment and instruction received by a child from its parents throughout its childhood
:
•
She had a strict upbringing.
Ze had een strenge opvoeding.
•
His polite manners are a testament to his good upbringing.
Zijn beleefde manieren zijn een bewijs van zijn goede opvoeding.