trauma
US /ˈtrɑː.mə/
UK /ˈtrɑː.mə/
1.
trauma, schokkende ervaring
a deeply distressing or disturbing experience
:
•
The accident caused him severe emotional trauma.
Het ongeluk veroorzaakte hem ernstig emotioneel trauma.
•
She sought therapy to deal with childhood trauma.
Ze zocht therapie om jeugdtrauma te verwerken.
2.
letsel, verwonding
physical injury
:
•
The patient suffered severe head trauma from the fall.
De patiënt liep ernstig hoofdtrauma op door de val.
•
Emergency services are trained to handle various types of physical trauma.
Hulpdiensten zijn getraind om verschillende soorten fysiek trauma te behandelen.