solitary confinement
US /ˌsɑːl.ɪ.ter.i kənˈfaɪn.mənt/
UK /ˌsɑːl.ɪ.ter.i kənˈfaɪn.mənt/
1.
eenzame opsluiting, isolatiecel
the isolation of a prisoner in a separate cell as a punishment or for their own protection.
:
•
He spent three months in solitary confinement for violating prison rules.
Hij bracht drie maanden door in eenzame opsluiting wegens het overtreden van gevangenisregels.
•
The human rights group condemned the use of prolonged solitary confinement.
De mensenrechtenorganisatie veroordeelde het gebruik van langdurige eenzame opsluiting.