singular
US /ˈsɪŋ.ɡjə.lɚ/
UK /ˈsɪŋ.ɡjə.lɚ/
1.
enkelvoudig, uniek
of or relating to a single person or thing, as opposed to more than one
:
•
The word 'cat' is a singular noun.
Het woord 'kat' is een enkelvoudig zelfstandig naamwoord.
•
He has a singular focus on his career.
Hij heeft een enkelvoudige focus op zijn carrière.
2.
uitzonderlijk, opmerkelijk
exceptionally good or great; remarkable
:
•
She showed singular courage in the face of danger.
Ze toonde uitzonderlijke moed in het aangezicht van gevaar.
•
His performance was of singular brilliance.
Zijn optreden was van uitzonderlijke schittering.
1.
enkelvoud
the singular form of a word
:
•
The singular of 'children' is 'child'.
Het enkelvoud van 'kinderen' is 'kind'.
•
In English, most nouns have a singular and a plural form.
In het Engels hebben de meeste zelfstandige naamwoorden een enkelvouds- en een meervoudsvorm.