rubbing
US /ˈrʌb.ɪŋ/
UK /ˈrʌb.ɪŋ/
1.
wrijven, frictie
the act of applying friction to a surface or object
:
•
The constant rubbing of the rope against the rock caused it to fray.
Het constante wrijven van het touw tegen de rots zorgde ervoor dat het rafelde.
•
She found relief from the pain by gentle rubbing of the affected area.
Ze vond verlichting van de pijn door zachtjes de getroffen plek te wrijven.
1.
schurend, wrijvend
causing friction or irritation
:
•
The new shoes were rubbing against her heel, causing a blister.
De nieuwe schoenen schuurden tegen haar hiel, waardoor een blaar ontstond.
•
The constant rubbing of the branches in the wind created a strange sound.
Het constante wrijven van de takken in de wind creëerde een vreemd geluid.