primitive
US /ˈprɪm.ə.t̬ɪv/
UK /ˈprɪm.ə.t̬ɪv/
1.
primitief, oorspronkelijk
relating to, denoting, or preserving the character of an early stage in the evolutionary or historical development of something
:
•
Early humans used primitive tools for hunting.
Vroege mensen gebruikten primitieve werktuigen om te jagen.
•
The tribe lived in a primitive society.
De stam leefde in een primitieve samenleving.
2.
primitief, onontwikkeld
not developed or sophisticated; crude
:
•
The computer graphics were quite primitive by today's standards.
De computergraphics waren vrij primitief naar de huidige maatstaven.
•
His understanding of the subject was very primitive.
Zijn begrip van het onderwerp was erg primitief.
1.
primitief, oermens
a person belonging to a preliterate, nonindustrial society or culture
:
•
The anthropologist studied the customs of the primitives.
De antropoloog bestudeerde de gebruiken van de primitieven.
•
Some art critics refer to certain self-taught artists as primitives.
Sommige kunstcritici verwijzen naar bepaalde autodidactische kunstenaars als primitieven.