mandate
US /ˈmæn.deɪt/
UK /ˈmæn.deɪt/
1.
mandaat, opdracht
an official order or commission to do something
:
•
The government received a clear mandate from the people.
De regering ontving een duidelijk mandaat van het volk.
•
The new policy comes with a strict mandate for compliance.
Het nieuwe beleid komt met een strikt mandaat voor naleving.
1.
mandaat geven, opdragen
give (someone) authority to act in a certain way
:
•
The UN was mandated to oversee the peace process.
De VN werd gemandateerd om toezicht te houden op het vredesproces.
•
The committee was mandated to investigate the allegations.
De commissie werd gemandateerd om de beschuldigingen te onderzoeken.