innocent
US /ˈɪn.ə.sənt/
UK /ˈɪn.ə.sənt/
1.
onschuldig
not guilty of a crime or offense
:
•
The jury found him innocent of all charges.
De jury bevond hem onschuldig aan alle aanklachten.
•
She was an innocent bystander caught in the crossfire.
Ze was een onschuldige omstander die in het kruisvuur terechtkwam.
2.
naïef, onschuldig
having no experience of the world or of evil; naive
:
•
Her innocent smile charmed everyone.
Haar onschuldige glimlach charmeerde iedereen.
•
He has an innocent belief that everyone is good.
Hij heeft een naïef geloof dat iedereen goed is.
1.
onschuldige
an innocent person
:
•
The police released the innocent after questioning.
De politie liet de onschuldige vrij na verhoor.
•
We must protect the innocent from harm.
We moeten de onschuldigen beschermen tegen kwaad.