innocence
US /ˈɪn.ə.səns/
UK /ˈɪn.ə.səns/
1.
onschuld
the state, quality, or fact of being innocent of a crime or offense
:
•
The jury was convinced of his innocence.
De jury was overtuigd van zijn onschuld.
•
She maintained her innocence throughout the trial.
Ze handhaafde haar onschuld gedurende het hele proces.
2.
onschuld, naïviteit
lack of worldly experience or sophistication
:
•
Her childlike innocence was charming.
Haar kinderlijke onschuld was charmant.
•
He lost his innocence at a young age.
Hij verloor zijn onschuld op jonge leeftijd.