dissociate
US /dɪˈsoʊ.ʃi.eɪt/
UK /dɪˈsoʊ.ʃi.eɪt/
1.
distantiëren, scheiden, loskoppelen
disconnect or separate (something) from something else so that they are no longer in combination or association
:
•
It's important to dissociate yourself from negative influences.
Het is belangrijk om jezelf te distantiëren van negatieve invloeden.
•
The company tried to dissociate itself from the scandal.
Het bedrijf probeerde zich te distantiëren van het schandaal.
2.
dissociëren, ontbinden
(in chemistry) (of a molecule) split into smaller molecules, atoms, or ions, especially reversibly
:
•
When heated, the compound will dissociate into its constituent elements.
Bij verhitting zal de verbinding dissociëren in zijn samenstellende elementen.
•
Acids dissociate in water to produce hydrogen ions.
Zuren dissociëren in water om waterstofionen te produceren.