contradiction
US /ˌkɑːn.trəˈdɪk.ʃən/
UK /ˌkɑːn.trəˈdɪk.ʃən/
1.
tegenspraak, contradictie
a combination of statements, ideas, or features of a situation that are opposed to one another
:
•
His actions were in direct contradiction to his stated beliefs.
Zijn daden waren in directe tegenspraak met zijn verklaarde overtuigingen.
•
There's a clear contradiction between what he says and what he does.
Er is een duidelijke tegenspraak tussen wat hij zegt en wat hij doet.
2.
tegenspraak, weerlegging
the act of saying something that is opposite or very different in meaning to something else that has been said
:
•
He issued a strong contradiction to the rumors.
Hij gaf een krachtige tegenspraak op de geruchten.
•
Her testimony was a direct contradiction of the previous witness.
Haar getuigenis was een directe tegenspraak met die van de vorige getuige.