blunder
US /ˈblʌn.dɚ/
UK /ˈblʌn.dɚ/
1.
blunder, fout
a stupid or careless mistake
:
•
The government made a serious blunder in its economic policy.
De regering maakte een ernstige blunder in haar economisch beleid.
•
He realized his blunder as soon as he said it.
Hij realiseerde zich zijn blunder zodra hij het zei.
1.
blunderen, struikelen
make a stupid or careless mistake; act clumsily or thoughtlessly
:
•
He tends to blunder when he's under pressure.
Hij heeft de neiging te blunderen als hij onder druk staat.
•
She blundered into the room, knocking over a vase.
Ze struikelde de kamer in en stootte een vaas om.