abandon
US /əˈbæn.dən/
UK /əˈbæn.dən/
1.
verlaten, achterlaten
leave (a place, thing, or person) permanently or with no intention of returning
:
•
We had to abandon the car.
We moesten de auto achterlaten.
•
The child was abandoned by its parents.
Het kind werd verlaten door zijn ouders.
2.
opgeven, stopzetten
give up completely (a course of action, a practice, or a way of thinking)
:
•
He abandoned his attempt to learn French.
Hij gaf zijn poging om Frans te leren op.
•
The police were forced to abandon the search.
De politie werd gedwongen de zoektocht stop te zetten.
1.
overgave, onbezonnenheid
complete lack of inhibition or restraint
:
•
She danced with wild abandon.
Ze danste met wilde overgave.
•
He played the music with reckless abandon.
Hij speelde de muziek met roekeloze overgave.