spite
US /spaɪt/
UK /spaɪt/
1.
kin, nefret, kötülük
a desire to hurt, annoy, or offend someone
:
•
He did it out of pure spite.
Bunu tamamen kötülükten yaptı.
•
She broke the vase just to show her spite.
Vazoyu sadece kinini göstermek için kırdı.
1.
kötülük yapmak, sinir etmek, inatlaşmak
deliberately annoy or offend (someone)
:
•
He tried to spite her by ignoring her calls.
Onun aramalarını görmezden gelerek ona kötülük yapmaya çalıştı.
•
Don't let him spite you with his rude comments.
Kaba yorumlarıyla sana kötülük yapmasına izin verme.