run away
US /rʌn əˈweɪ/
UK /rʌn əˈweɪ/
1.
kaçmak, firar etmek
to escape from a place or situation, often secretly or suddenly
:
•
The child tried to run away from home.
Çocuk evden kaçmaya çalıştı.
•
He decided to run away from his problems instead of facing them.
Sorunlarıyla yüzleşmek yerine onlardan kaçmaya karar verdi.
2.
kontrolden çıkmak, azmak
to lose control and become wild or unmanageable
:
•
The horse ran away with its rider.
At binicisiyle birlikte kontrolden çıktı.
•
The costs of the project started to run away.
Projenin maliyetleri kontrolden çıkmaya başladı.