repugnance
US /rɪˈpʌɡ.nəns/
UK /rɪˈpʌɡ.nəns/
1.
tiksinme, iğrenme
intense disgust
:
•
She felt a deep sense of repugnance towards the violence.
Şiddete karşı derin bir tiksinme hissetti.
•
The thought of eating insects filled him with repugnance.
Böcek yeme düşüncesi onu tiksinme ile doldurdu.
2.
çelişki, uyumsuzluk
inconsistency or contradiction
:
•
There is a clear repugnance between his words and his actions.
Sözleri ile eylemleri arasında açık bir çelişki var.
•
The legal argument showed a repugnance with established precedent.
Hukuki argüman, yerleşik emsal ile bir çelişki gösterdi.