dissonance
US /ˈdɪs.ən.əns/
UK /ˈdɪs.ən.əns/
1.
uyumsuzluk, ahenksizlik
lack of harmony among musical notes
:
•
The composer intentionally used dissonance to create a sense of unease.
Besteci, huzursuzluk hissi yaratmak için kasıtlı olarak uyumsuzluk kullandı.
•
The sudden dissonance in the melody startled the audience.
Melodideki ani uyumsuzluk seyirciyi şaşırttı.
2.
uyumsuzluk, tutarsızlık, çelişki
lack of agreement or consistency between two or more facts or opinions; incompatibility
:
•
There was a clear dissonance between his words and his actions.
Sözleri ile eylemleri arasında belirgin bir uyumsuzluk vardı.
•
The committee experienced considerable dissonance over the proposed changes.
Komite, önerilen değişiklikler konusunda önemli bir uyumsuzluk yaşadı.