mandate
US /ˈmæn.deɪt/
UK /ˈmæn.deɪt/
1.
yetki, talimat
an official order or commission to do something
:
•
The government received a clear mandate from the people.
Hükümet halktan açık bir yetki aldı.
•
The new policy comes with a strict mandate for compliance.
Yeni politika, sıkı bir uyum talimatı ile birlikte geliyor.
1.
yetkilendirmek, görevlendirmek
give (someone) authority to act in a certain way
:
•
The UN was mandated to oversee the peace process.
BM, barış sürecini denetlemek üzere yetkilendirildi.
•
The committee was mandated to investigate the allegations.
Komite, iddiaları araştırmak üzere yetkilendirildi.