intransigent
US /ɪnˈtræn.sə.dʒənt/
UK /ɪnˈtræn.sə.dʒənt/
1.
uzlaşmaz, tavizsiz, inatçı
unwilling or refusing to change one's views or to agree about something
:
•
The negotiations failed due to the intransigent stance of one of the parties.
Müzakereler, taraflardan birinin uzlaşmaz tutumu nedeniyle başarısız oldu.
•
Her intransigent refusal to compromise made progress impossible.
Uzlaşmaya yönelik uzlaşmaz reddi ilerlemeyi imkansız hale getirdi.