intransigence
US /ɪnˈtræn.sə.dʒəns/
UK /ɪnˈtræn.sə.dʒəns/
1.
uzlaşmazlık, inatçılık
refusal to change one's views or to agree about something
:
•
The government's intransigence on the issue led to a prolonged strike.
Hükümetin bu konudaki uzlaşmazlığı uzun süreli bir greve yol açtı.
•
Her intransigence made negotiations very difficult.
Onun uzlaşmazlığı müzakereleri çok zorlaştırdı.