unyielding
US /ʌnˈjiːl.dɪŋ/
UK /ʌnˈjiːl.dɪŋ/
1.
boyun eğmez, sert, sağlam
not giving way to pressure; hard or solid
:
•
The ancient oak tree stood unyielding against the strong winds.
Kadim meşe ağacı şiddetli rüzgarlara karşı boyun eğmez bir şekilde duruyordu.
•
The rock formation was unyielding, resisting all attempts at erosion.
Kaya oluşumu boyun eğmezdi, erozyon girişimlerine direniyordu.
2.
boyun eğmez, kararlı, inatçı
not giving in to argument, plea, or persuasion; resolute
:
•
Despite our pleas, she remained unyielding in her decision.
Yalvarışlarımıza rağmen kararında boyun eğmez kaldı.
•
His unyielding determination led him to achieve his goals.
Onun boyun eğmez kararlılığı hedeflerine ulaşmasını sağladı.