consonance
US /ˈkɑːn.sə.nəns/
UK /ˈkɑːn.sə.nəns/
1.
uyum, ahenk, tutarlılık
agreement or compatibility between opinions or actions
:
•
There was a strong consonance between their views on the project.
Proje hakkındaki görüşleri arasında güçlü bir uyum vardı.
•
The team achieved consonance in their strategy after much discussion.
Ekip, uzun tartışmalardan sonra stratejilerinde uyum sağladı.
2.
ünsüz uyumu, ünsüz tekrarı
the recurrence of similar-sounding consonants in close proximity, especially in prosody
:
•
The poet used consonance in the line 'Mike likes his new bike' to create a musical effect.
Şair, 'Mike likes his new bike' dizesinde müzikal bir etki yaratmak için ünsüz uyumu kullandı.
•
The literary device of consonance adds rhythm and texture to prose.
Ünsüz uyumu edebi aracı, düzyazıya ritim ve doku katar.