collaborative
US /kəˈlæb.ɚ.ə.t̬ɪv/
UK /kəˈlæb.ɚ.ə.t̬ɪv/
1.
işbirlikçi, ortak
produced by or involving two or more parties working together
:
•
The project was a collaborative effort between the two departments.
Proje, iki departman arasındaki işbirlikçi bir çabaydı.
•
They adopted a more collaborative approach to problem-solving.
Sorun çözmeye daha işbirlikçi bir yaklaşım benimsediler.