betray
US /bɪˈtreɪ/
UK /bɪˈtreɪ/
1.
ele vermek, açığa vurmak
to reveal (information) unintentionally or by disloyalty
:
•
His nervous laughter betrayed his true feelings.
Gergin gülüşü gerçek duygularını ele verdi.
•
He betrayed the secret location of the hideout.
Gizli saklanma yerinin konumunu ele verdi.
2.
ihanet etmek
to be disloyal to (one's country, a person, or an organization) by disclosing secrets or otherwise aiding an enemy
:
•
He was accused of betraying his country.
Ülkesine ihanet etmekle suçlandı.
•
She felt betrayed by her closest friend.
En yakın arkadaşı tarafından ihanete uğramış hissetti.