acquiescence
US /ˌæk.wiˈes.əns/
UK /ˌæk.wiˈes.əns/
1.
rıza, kabul, boyun eğme
the reluctant acceptance of something without protest
:
•
Her silence was taken as acquiescence to the plan.
Sessizliği, plana rıza olarak kabul edildi.
•
The government's acquiescence to the demands led to further protests.
Hükümetin taleplere rıza göstermesi daha fazla protestoya yol açtı.