whistle
US /ˈwɪs.əl/
UK /ˈwɪs.əl/
1.
เสียงผิวปาก, นกหวีด
a clear, high-pitched sound made by forcing breath through a small hole between partly closed lips, or through a device that produces such a sound
:
•
He let out a loud whistle to get their attention.
เขาผิวปากเสียงดังเพื่อดึงดูดความสนใจของพวกเขา
•
The referee blew his whistle to signal the end of the game.
กรรมการเป่านกหวีดเพื่อส่งสัญญาณสิ้นสุดการแข่งขัน
1.
ผิวปาก, เป่านกหวีด
to make a clear, high-pitched sound by forcing breath through a small hole between partly closed lips, or through a device that produces such a sound
:
•
He began to whistle a cheerful tune as he walked.
เขาเริ่มผิวปากเพลงร่าเริงขณะเดิน
•
The train whistled as it approached the station.
รถไฟหวีดเมื่อเข้าใกล้สถานี