stubborn
US /ˈstʌb.ɚn/
UK /ˈstʌb.ɚn/
1.
ดื้อรั้น, หัวแข็ง
having or showing dogged determination not to change one's attitude or position on something, especially in spite of good arguments or reasons to do so
:
•
He was too stubborn to admit he was wrong.
เขาดื้อรั้นเกินกว่าจะยอมรับว่าตัวเองผิด
•
Her stubborn refusal to compromise led to a deadlock.
การปฏิเสธที่จะประนีประนอมอย่างดื้อรั้นของเธอทำให้เกิดทางตัน
2.
ฝังแน่น, ดื้อ
(of a thing) difficult to move, remove, or deal with
:
•
The stain on the carpet was incredibly stubborn.
คราบที่พรมนั้นฝังแน่นอย่างไม่น่าเชื่อ
•
This stubborn cough just won't go away.
อาการไอเรื้อรังนี้ไม่หายไปเสียที