repugnance
US /rɪˈpʌɡ.nəns/
UK /rɪˈpʌɡ.nəns/
1.
ความรังเกียจ, ความขยะแขยง
intense disgust
:
•
She felt a deep sense of repugnance towards the violence.
เธอรู้สึกรังเกียจอย่างมากต่อความรุนแรง
•
The thought of eating insects filled him with repugnance.
ความคิดที่จะกินแมลงทำให้เขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ
2.
ความขัดแย้ง, ความไม่สอดคล้องกัน
inconsistency or contradiction
:
•
There is a clear repugnance between his words and his actions.
มีความขัดแย้งที่ชัดเจนระหว่างคำพูดและการกระทำของเขา
•
The legal argument showed a repugnance with established precedent.
ข้อโต้แย้งทางกฎหมายแสดงให้เห็นถึงความขัดแย้งกับแนวปฏิบัติที่กำหนดไว้