dissonance
US /ˈdɪs.ən.əns/
UK /ˈdɪs.ən.əns/
1.
ความไม่กลมกลืน, เสียงไม่ประสาน
lack of harmony among musical notes
:
•
The composer intentionally used dissonance to create a sense of unease.
นักประพันธ์เพลงจงใจใช้ความไม่กลมกลืนเพื่อสร้างความรู้สึกไม่สบายใจ
•
The sudden dissonance in the melody startled the audience.
ความไม่กลมกลืนที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันในทำนองเพลงทำให้ผู้ชมตกใจ
2.
ความไม่สอดคล้องกัน, ความขัดแย้ง, ความไม่ลงรอยกัน
lack of agreement or consistency between two or more facts or opinions; incompatibility
:
•
There was a clear dissonance between his words and his actions.
มีความไม่สอดคล้องกันอย่างชัดเจนระหว่างคำพูดและการกระทำของเขา
•
The committee experienced considerable dissonance over the proposed changes.
คณะกรรมการประสบกับความไม่ลงรอยกันอย่างมากเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เสนอ