isolated
US /ˈaɪ.sə.leɪ.t̬ɪd/
UK /ˈaɪ.sə.leɪ.t̬ɪd/
1.
โดดเดี่ยว, ห่างไกล
far away from other places, buildings, or people; remote
:
•
The village is very isolated, with no public transport.
หมู่บ้านนี้โดดเดี่ยวมาก ไม่มีระบบขนส่งสาธารณะ
•
They live in an isolated farmhouse.
พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านไร่ที่โดดเดี่ยว
2.
โดดเดี่ยว, แยกออก
having minimal contact or communication with others
:
•
She felt very isolated after moving to a new city.
เธอรู้สึกโดดเดี่ยวมากหลังจากย้ายไปเมืองใหม่
•
The patient needs to be kept isolated to prevent the spread of infection.
ผู้ป่วยจำเป็นต้องถูกแยกเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของการติดเชื้อ