rebellion
US /rɪˈbel.i.ən/
UK /rɪˈbel.i.ən/
1.
การกบฏ, การก่อการจลาจล, การต่อต้าน
an act of violent or open resistance to an established government or ruler
:
•
The peasants rose in rebellion against the oppressive king.
ชาวนาลุกฮือขึ้นก่อกบฏต่อต้านกษัตริย์ผู้กดขี่
•
The government quickly suppressed the armed rebellion.
รัฐบาลปราบปรามการกบฏด้วยอาวุธอย่างรวดเร็ว
2.
การต่อต้าน, การขัดขืน, การไม่เชื่อฟัง
the action or process of resisting authority, control, or convention
:
•
Her teenage years were marked by a period of intense rebellion against her parents' rules.
ช่วงวัยรุ่นของเธอถูกทำเครื่องหมายด้วยช่วงเวลาของการกบฏอย่างรุนแรงต่อกฎของพ่อแม่
•
His artistic style was an act of rebellion against traditional norms.
รูปแบบศิลปะของเขาเป็นการกระทำของการกบฏต่อบรรทัดฐานดั้งเดิม