dismiss

US /dɪˈsmɪs/

UK /dɪˈsmɪs/

เลิก, ปลดออก

order or allow to leave; send away

•

She dismissed the class early.

เธอเลิกชั้นเรียนเร็ว

•

The judge dismissed the jury.

ผู้พิพากษายกเลิกคณะลูกขุน

ปัดทิ้ง, ไม่สนใจ

treat as unworthy of consideration; disregard

•

He dismissed my concerns as trivial.

เขาปัดทิ้งความกังวลของฉันว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย

•

Don't just dismiss the idea without thinking about it.

อย่าเพิ่งปัดทิ้งความคิดนั้นโดยไม่คิดให้ดี