coward
US /ˈkaʊ.ɚd/
UK /ˈkaʊ.ɚd/
1.
คนขี้ขลาด, คนขี้กลัว
a person who is contemptibly lacking in courage
:
•
He was called a coward for running away from the fight.
เขาถูกเรียกว่าคนขี้ขลาดที่วิ่งหนีจากการต่อสู้
•
Only a coward would abandon their friends in times of trouble.
มีแต่คนขี้ขลาดเท่านั้นที่จะทอดทิ้งเพื่อนในยามลำบาก
1.
ขี้ขลาด, ขี้กลัว
lacking courage; cowardly
:
•
It was a coward act to run away from the problem instead of facing it.
เป็นการกระทำที่ขี้ขลาดที่จะหนีปัญหาแทนที่จะเผชิญหน้า
•
He made a coward retreat from the argument.
เขาถอยหนีจากการโต้เถียงอย่างขี้ขลาด