blindness
US /ˈblaɪnd.nəs/
UK /ˈblaɪnd.nəs/
1.
ตาบอด, การมองไม่เห็น
the state or condition of being unable to see due to injury, disease, or a congenital condition
:
•
She has suffered from congenital blindness since birth.
เธอเป็นตาบอดแต่กำเนิดมาตั้งแต่เกิด
•
The accident caused his temporary blindness.
อุบัติเหตุทำให้เขาตาบอดชั่วคราว
2.
ความไม่เข้าใจ, ความไม่รู้
a lack of perception, understanding, or judgment
:
•
His political blindness prevented him from seeing the truth.
ความไม่เข้าใจทางการเมืองของเขาทำให้เขาไม่เห็นความจริง
•
There was a certain blindness in his approach to the problem.
มีความไม่เข้าใจบางอย่างในแนวทางแก้ไขปัญหาของเขา