snarl
US /snɑːrl/
UK /snɑːrl/

1.
2.
zamieszanie, impas, korek
a complicated or confused state of things
:
•
The traffic was a complete snarl during rush hour.
Ruch uliczny był kompletnym korkiem w godzinach szczytu.
•
The negotiations ended in a diplomatic snarl.
Negocjacje zakończyły się dyplomatycznym impasem.
3.
warczenie, szczerzenie zębów
an aggressive growl with bared teeth
:
•
The dog let out a low snarl as the stranger approached.
Pies wydał cichy warczenie, gdy zbliżył się nieznajomy.
•
His angry words were accompanied by a menacing snarl.
Jego gniewnym słowom towarzyszyło groźne warczenie.
1.
2.
plątać, mieszać, komplikować
to cause to become tangled or confused
:
•
The strong winds began to snarl the kite strings.
Silne wiatry zaczęły plątać sznurki latawca.
•
The unexpected question threatened to snarl the speaker's presentation.
Nieoczekiwane pytanie groziło splątaniem prezentacji mówcy.