dissent
US /dɪˈsent/
UK /dɪˈsent/
1.
sprzeciw, niezgoda, odmienne zdanie
the holding or expression of opinions at variance with those commonly or officially held.
:
•
There was some dissent from the decision.
Był pewien sprzeciw wobec tej decyzji.
•
The politician faced strong dissent from his own party.
Polityk napotkał silny sprzeciw ze strony własnej partii.
1.
nie zgadzać się, sprzeciwiać się, mieć odmienne zdanie
to express opinions that are different from those commonly or officially held.
:
•
Only two members dissented from the majority vote.
Tylko dwóch członków nie zgodziło się z większością głosów.
•
He had the courage to dissent from the prevailing opinion.
Miał odwagę nie zgodzić się z panującą opinią.