opposition
US /ˌɑː.pəˈzɪʃ.ən/
UK /ˌɑː.pəˈzɪʃ.ən/
1.
sprzeciw, opór
strong disagreement with or resistance to something, such as a plan, idea, or system
:
•
There was strong opposition to the new policy.
Był silny sprzeciw wobec nowej polityki.
•
The government faced considerable opposition from the public.
Rząd napotkał znaczny sprzeciw ze strony społeczeństwa.
2.
opozycja, partia opozycyjna
a political party or group that is not in power but is critical of the government and seeks to replace it
:
•
The leader of the opposition criticized the government's budget.
Lider opozycji skrytykował budżet rządu.
•
The opposition party gained more seats in the recent election.
Partia opozycyjna zdobyła więcej miejsc w ostatnich wyborach.
3.
przeciwieństwo, kontrast
a contrast or antithesis
:
•
The painting shows a clear opposition between light and shadow.
Obraz przedstawia wyraźne przeciwieństwo między światłem a cieniem.
•
There is a fundamental opposition between their philosophies.
Istnieje fundamentalne przeciwieństwo między ich filozofiami.