object
US /ˈɑːb.dʒɪkt/
UK /ˈɑːb.dʒɪkt/
1.
przedmiot, obiekt
a material thing that can be seen and touched
:
•
She picked up a strange object from the ground.
Podniosła dziwny przedmiot z ziemi.
•
The museum displayed ancient artifacts and historical objects.
Muzeum wystawiało starożytne artefakty i historyczne przedmioty.
2.
obiekt, cel, przedmiot
a person or thing to which a specified action or feeling is directed
:
•
He became the object of public ridicule.
Stał się obiektem publicznego drwiny.
•
The main object of the meeting is to discuss the budget.
Głównym celem spotkania jest omówienie budżetu.
3.
dopełnienie
a noun or pronoun governed by a verb or preposition
:
•
In the sentence 'She saw him,' 'him' is the object.
W zdaniu 'Ona go widziała', 'go' jest dopełnieniem.
•
Direct objects receive the action of the verb.
Dopełnienia bezpośrednie otrzymują działanie czasownika.
1.
sprzeciwiać się, protestować
express an opinion or feeling of disapproval or opposition
:
•
Many residents object to the new building plans.
Wielu mieszkańców sprzeciwia się nowym planom budowy.
•
I object to the way you're handling this situation.
Sprzeciwiam się sposobowi, w jaki radzisz sobie z tą sytuacją.